Γιώργος Αρβανίτης
Συνέντευξη
Τα πρώτα χρόνια
«Ήταν δύσκολα τα χρόνια και ποτέ μου δεν πήγα σε κάποια κινηματογραφική σχολή, αλλά τελικά τα κατάφερα. Είχα την τύχη να έρθω σε επαφή με πολύ σημαντικούς ανθρώπους, που με βοήθησαν πολύ. Στην πρώτη περίοδο της καριέρας μου, δουλεύοντας για τον Φίνο, είχα πέσει κυριολεκτικά μέσα στη λάμψη, στα φτερά και τα πούπουλα και στις τεράστιες βλεφαρίδες της Αλίκης! Την πρωταγωνίστρια έπρεπε να τη φωτογραφίζω φανταχτερή και όχι όπως εγώ ήθελα. Μόνο σε κάποιες άλλες μικρές σκηνές προσπαθούσα να δώσω το προσωπικό μου ύφος. Το μεγάλο σοκ, βέβαια, ήρθε όταν ξεκίνησα τη συνεργασία μου με τον Αγγελόπουλο. Θυμάμαι τότε ότι, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας «Μέρες του ’36», έπρεπε ταυτόχρονα να γυρίσω και μια ταινία στην Finos με τη Ρένα Βλαχοπούλου. Όταν έφτασα στα γυρίσματα, είδα ότι όλο το ντεκόρ, τα χρώματα αλλά και το φόρεμα της Ρένας ήταν καταπράσινα. Εκεί είναι που είπα “δεν μπορώ να το κάνω άλλο αυτό, θα φύγω, κι ας πεινάσω”. Τελικά, έκανα καλά. Δούλεψα με πάρα πολλούς ανθρώπους και κάποια στιγμή, όταν το ελληνικό σινεμά άρχισε να περνάει μεγάλη κρίση, αποφάσισα να φύγω. Δεν ήθελα να γυρίζω διαφημίσεις. Έτσι, έπεσα στη μεγάλη αρένα του εξωτερικού, αλλά στάθηκα τυχερός».
Η σχέση με τον σκηνοθέτη
«Οι διευθυντές φωτογραφίας πρέπει να συνεργάζονται όσο περισσότερο μπορούν με τον σκηνοθέτη για να κάνουν εικόνες το όνειρό του. Τα σωστά φώτα κάνουν τελικά και τη σωστή φωτογραφία. Αυτό χρειάζεται καθημερινή προσπάθεια, αλλά αυτή είναι και η δουλειά μας στο κάτω-κάτω. Να σμιλεύουμε το φως. Στόχος είναι η χρησιμοποίηση όλων των διαθέσιμων τεχνικών στην υπηρεσία του αισθητικού αποτελέσματος. Η δουλειά του διευθυντή φωτογραφίας είναι να στέκεται δίπλα στον σκηνοθέτη και να καταλαβαίνει οποιαδήποτε στιγμή τι ακριβώς θέλει. Αν ο σκηνοθέτης είναι ο διευθυντής μιας ορχήστρας, ο κινηματογραφιστής είναι ένα από τα πρώτα βιολιά. Βέβαια, οι σχέσεις πολλές φορές είναι τεταμένες. Οι σκηνοθέτες φοβούνται μην τους καπελώσουμε. Εξάλλου, ποια η διαφορά ανάμεσα στον Θεό και τον σκηνοθέτη; Ο Θεός ποτέ δεν δήλωσε ότι είναι σκηνοθέτης!» .
Το φως
«Είναι τεράστια η διαφορά του φυσικού φωτός σε σχέση με το τεχνητό και τους προβολείς. Υπάρχουν τρόποι να τιθασεύσεις το φυσικό φως. Στο «A Crime», για παράδειγμα, δούλεψα ιδιαίτερα με τις αντανακλάσεις... Δουλεύω σε αυτό που λέμε «φτωχό» κινηματογράφο, εκεί όπου δεν υπάρχουν πολλές πολυτέλειες. Για αυτό αγαπώ πολύ τους παλιούς φακούς. Νιώθω ότι μπορώ να γυρίσω τα πάντα με αυτούς... Εντυπωσιάζομαι ακόμη από τις δυνατότητες του φωτός και της σκιάς, από τα χρώματα. Η ουσία είναι ότι εμείς οι τεχνικοί ή, καλύτερα, εμείς που κυμαινόμαστε κάπου ανάμεσα στον τεχνικό και τον καλλιτέχνη πρέπει να χρησιμοποιούμε όλες τις διαθέσιμες τεχνικές και στρατηγικές για να υπηρετήσουμε πιστά την αισθητική και το συναίσθημα. Το αισθητικό, λοιπόν, και όχι το τεχνικό αποτέλεσμα».