Σημειώσεις ενός Φετιχιστή
1. H τούρτα της Μίνι Κάστεβετ
«To Μωρό της Ρόζμαρι»
Ρόμαν Πολάνσκι, 1968
O Γκάι (Τζων Κασσαβέτης) και η Ρόζμαρι (Μία Φάροου) έχουν βρει το διαμέρισμα των ονείρων τους σε μια γοτθική πολυκατοικία του Μανχάταν. Ο Ρόμαν (Σίντεϊ Μπλάκμερ) και η Μίνι Κάστεβετ (Ρουθ Γκόρντον), ένα ζευγάρι ηλικιωμένων που μένουν στο διπλανό διαμέρισμα, τους καλούν σε δείπνο για το καλωσόρισμα. Το σαλόνι των Κάστεβετ: τσόχα, σκούρο ξύλο, μάρμαρο, κηροπήγια και τοτέμ πάνω στο τζάκι, σκαλιστά αμπαζούρ και μπρούτζος. Το σκηνικό μυρίζει ναφθαλίνη και οξειδωμένο μέταλλο. Η Μίνι σερβίρει την τούρτα με αδέξιες κινήσεις. Καθώς σερβίρει, βουτάει το δάχτυλό της στο κομμάτι που πρόκειται να δώσει στον Γκάι - δεν έχει τρόπους. Έπειτα, βάζει ένα κομμάτι στο δικό της πιάτο και χώνει το πιρούνι σαν τρίαινα για να πάρει μια μεγάλη μπουκιά. Κανιβαλίζει την τούρτα σαν να ήταν ζωντανή σάρκα. Τρώει με το στόμα ανοιχτό. «Να σας βάλω και δεύτερο κομμάτι;» ρωτάει τον Γκάι. Γλείφει το πιρούνι της και τον ξανασερβίρει - με το πιρούνι που μόλις έγλειψε.
2. Μια κηλίδα αίματος στον λαιμό της Ραϊμούντα
«Volver»
Πέδρο Αλμοδόβαρ, 2006
Η Ραϊμούντα (Πενέλοπε Κρουζ) μπαίνει στην κουζίνα και βλέπει τον Πάκο να κείτεται στο πάτωμα μπρούμυτα, μέσα σε μια λίμνη αίματος. Λίγο πιο δίπλα, η έφηβη κόρη της (Γιοχάνα Κόμπο) σε κατάσταση σοκ. Δεν φταίει εκείνη. «Τον απείλησα. Ήθελα μόνο να τον φοβερίσω. Εκείνος έπεσε στο μαχαίρι», ψελλίζει. Η Ραϊμούντα την αγκαλιάζει. «Εσύ θα κάνεις ότι δεν ήσουν εδώ και δεν είδες τίποτα», της λέει. Τώρα, η Ραϊμούντα πρέπει να καθαρίσει. Αυτό είναι το επάγγελμά της, είναι καθαρίστρια. Αλλά εδώ η βρομιά έχει ποτίσει το δικό της πάτωμα. Παίρνει τη σφουγγαρίστρα και ένα μεγάλο ρολό κουζίνας. Το χαρτί ρουφάει το αίμα. Λευκό - ροζ - κατακόκκινο - κεραμιδί: τα αγαπημένα χρώματα της Ραϊμούντα. Ξαφνικά, το κουδούνι χτυπάει. Η Ραϊμούντα προσπαθεί να καλύψει τα σημάδια. Ανοίγει την πόρτα με χαμόγελο, σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Είναι ένας γείτονας που θέλει μια εξυπηρέτηση. Τη γλυκοκοιτάζει. Παρατηρεί μια κηλίδα αίματος στον λαιμό της. «Τι έπαθες;», ρωτάει εκείνος. «Γυναικεία προβλήματα», του απαντάει.
3. To λουλούδι στον λαιμό της Πέτρα Φον Καντ
«Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα Φον Καντ»
Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, 1972
Είναι τα γενέθλιά της και η Πέτρα (Μάργκιτ Κάρστενσεν) είναι πεσμένη στο πάτωμα. Έχει πιει όλο το μπουκάλι και περιμένει μπροστά στο τηλέφωνο. Το πάτωμα είναι καλυμμένο με μια λευκή χνουδωτή φλοκάτη και πίσω της υπάρχει ένα μεγάλο ταμπλό με τον «Μίδα και τον Βάκχο» του Πουσέν. Η Πέτρα έχει στολιστεί για την περίσταση. Φοράει ένα πετρόλ φόρεμα με φραμπαλά και τους ώμους έξω, μια κοντή ξανθιά περούκα και ένα περιλαίμιο με ένα μεγάλο κόκκινο τριαντάφυλλο. Το τηλέφωνο χτυπάει, αλλά δεν είναι η Κάριν. Η Πέτρα το κλείνει εξοργισμένη. Περιμένει να ξαναχτυπήσει. Το τριαντάφυλλο είναι σαν θρόμβος στον λαιμό της. Είναι το απόστημα της υπερτροφικής της επιθυμίας, που έμεινε αναπάντητη. Η Κάριν δεν την ερωτεύτηκε ποτέ. Αλλά η Πέτρα ακόμη περιμένει το τηλεφώνημά της, με το λουλούδι στον λαιμό να αιμορραγεί.
4. Το τσιγάρο της Βούλας
«Tαξίδι στα Κύθηρα»
Θόδωρος Αγγελόπουλος, 1984
Το αυτοκίνητο σταματάει στο βενζινάδικο. Νύχτα. Ο νεαρός υπάλληλος του βενζινάδικου γεμίζει το ντεπόζιτο. Η Βούλα (Μαίρη Χρονοπούλου) βγαίνει από το πίσω κάθισμα κρατώντας ένα αναμμένο τσιγάρο. Ο υπάλληλος την κοιτάζει σαστισμένος. Εκείνη προχωράει, καπνίζοντας. Περπατάει αργά, σε κυκλική τροχιά γύρω από το αυτοκίνητο. Η μητέρα της και ο αδελφός της είναι εκεί. Μόνο ο πατέρας λείπει, όπως έλειπε πάντα. Το τσιγάρο στα χέρια της μοιάζει με δυναμίτη. Μπορεί με μια κίνηση να τα τινάξει όλα στον αέρα. Τόσα χρόνια αναμονής, καμένα. Η Βούλα σκέφτεται και παίρνει ακόμα μία ρουφηξιά. Πηγαίνει λίγο πιο πέρα και σβήνει το τσιγάρο σε στεγνό έδαφος. Η έκρηξη, που δεν έγινε, θα γίνει σε λίγο, όταν ανοίξει το στόμα της.
5. Το Μπανάνα Σπλιτ της Αναΐς
«Fat Girl»
Κατρίν Mπρεγιά, 2001
Το καλοκαίρι είναι μουντό. Η Έλενα (Ροξάν Μεσκίντα), γύρω στα 15, περιπλανιέται στους δρόμους της παραθαλάσσιας γαλλικής κωμόπολης, περιφέροντας την ομορφιά της και σέρνοντας μαζί την παχουλή αδερφή της, την Αναΐς (Αναΐς Ρεμπού). Κάνουν μια στάση σε ένα καφέ και ψάχνουν κάπου να καθίσουν. Είναι όλα τα τραπέζια πιασμένα. Ένας νεαρός Ιταλός (Λίμπερο ντε Ριέντσο), που κάθεται μόνος του, τις προσκαλεί να καθίσουν στο τραπέζι του. Χωρίς δεύτερη σκέψη, η Αναΐς στρογγυλοκάθεται δίπλα του. Η Έλενα την επιπλήττει και της ζητάει να σηκωθεί. Να σηκωθεί για να καθίσει εκείνη. Ο Ιταλός κοιτάζει την Έλενα με πονηρό χαμόγελο. Του τρέχουν τα σάλια. «Μη στέκεσαι σαν κούτσουρο! Κάτσε εκεί», λέει η Έλενα στην αδερφή της. Η Αναΐς έχει μάθει να υποτάσσεται. Κάθεται απέναντί τους και κοιτάζει τον κατάλογο, αλλά ήδη ξέρει τι θέλει να πάρει. «Ένα Μπάνανα Σπλίτ. Το αγαπημένο μου!», λέει και της τρέχουν τα σάλια, ενώ οι άλλοι δύο χαριεντίζονται χωρίς να της δίνουν σημασία. Το Μπανάνα Σπλιτ καταφθάνει. Η Αναΐς τρώει προσηλωμένη. Το Μπανάνα Σπλιτ είναι όλο δικό της.
