Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

            Περιοδικό κινηματογράφου

Σινεμά, κριτική & προβολές στην πόλη

βεσλεμες φελιζολ

ΤΙ ΣΥΝΕΒΗ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΓΑ ΤΟΝ ΠΑΓΑΝΑ; (ΤΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ)

Του Γιάννη Βεσλεμέ 

 

Κάποιες σελίδες από το ημερολόγιο μου (καθώς ζήλεψα τον κυρ Νίκο Π.)

 

Κυριακή 2 Απρίλη 2017

Χρονάκια τρία μετά τη Νορβηγία ξεκινάω αύριο στη Τήνο κάτι περισσότερο από μια μικρή ταινία, κάτι λιγότερο από μια μεγάλη. Όπως και για κάθε γύρισμα, στη πλαστική βαλίτσα μου έβαλα τις αντίντας φορμίτσες (μια ρίγα λευκή, μια ρίγα μαύρη, κάτι ποτάμια στη μέση ζώνη), τα χαβανέζικα τα πολύ φαρδιά, μια ρεντιγκότα γκρι ψαροκόκαλο με πορτοκαλί πιτσιλιές, μια κολόνια που μου αγόρασε η μάνα μου μισή τιμή λέει, το Νευρομάντη και τον Υπνοβάτη που φυσικά δε θα προλάβω να ξαναδιαβάσω ποτέ στη ζωή ετούτη, ένα σκληρό με τα ριπς απ’ τις γαλάζιες ακτίνες μέσα: Ντέιβιντ Κρόνενμπερκς, Σεϊτζούν Σουζούκις, Άλμπερτ Παϊούνς, που απλά θα χαζέψω κάνα πεντάλεπτο μετά το γύρισμα σε κάποιο νοικιασμένο δωμάτιο και θα κοιμηθώ το πεντάωρο που μου αναλογεί.

Το πρωί της Δευτέρας εξήντα άτομα θα περιμένουν από μένα όλα τα σπουδαία, λίγα μαγικά, ένα κάποιο φλουό όραμα, φωνή χρυσού Ιησού βροντερή και φωνή μπλε ή γκρι βελούδο. Δεν έχω ραβδί, έχω όμως τους φίλους μου μαζί. Μερικούς τους ξοδεύω είκοσι χρόνια τώρα, άλλους είκοσι μόλις μέρες τους γνωρίζω.

Υπάρχει η μαγεία του σινεμά, υπάρχει και η μπαναλιτέ της δουλειάς. Πες πως διαλέξαμε τη μαγεία αλάνια, την αγία πυράκτωση, τη μαύρη μηχανή - αυτή την ασχημούλα - με το οπτιρατέρ που νικάει το θάνατο.

υ.γ. Έβαλα στη βαλίτσα τέσσερα καρέ 35mm από μια ταινία του Κώστα Μανουσάκη για γούρι. Νόμιζα ότι ήταν απ’ τον Φόβο, είναι όμως από την Προδοσία. Χωρίς φόβο χοντρούλη, μη με προδώσεις τώρα.

 

Δευτέρα 3 Απρίλη 2017

Κοιμήθηκα καλά παρά την πίεση και τα ψυχοσωματικά (το δεξί μου μάτι το καλό χλόμιασε σαν χαλαζίας, μάτι καταρράκτη, χρειάστηκα κορτιζόνη, βρήκα μεσ’ τη μέση ζώνη). Ήταν πολύ νωρίς και δεν είχε ανοίξει το πρωινό κάτω στα Κιόνια. Έφαγα λίγο βουβά, λίγο τυφλά κοιτώντας με το ένα μάτι τη σκατά γαλάζια πισίνα κάτω και τη σωστή γαλάζια θάλασσα μπροστά. Πρωινό το χρυσό ντέρμπυ και ένα νερόπλυμα χυμούλι από το μίνιμπαρ, δε το λες και του πρωταθλητή.

Αρνάδος λέγεται το χωριό που θα κάνουμε το πρώτο γύρισμα και έχει λίγες δεκάδες κατοίκους και το βαρομετρικό χαμηλό και αυτό κάνει τα χνώτα μας θριντί παγωμένα, σα κοράλλια να στέκονται γύρω απ’ το στόμα. Στις στοές του χωριού δώδεκα κτηνάνθρωποι φορούν τις προβιές, τα δέρματα, τα κουδούνια, τις βελέντζες και τις τριχωτές τους μάσκες. Φούμο και ψεύτικη η βρώμα, ψεύτικο το χώμα και οι πληγές ανοιχτές. Είναι οι Απόστολοι αλλά και τα Χουλιγκάνια. Ο Μουρίκης Μαντ Μαξ και Τσουκαλάς μαζί, σε αυτή την αφήγηση θα είναι ο Πανάγας. Ο Αντώνης Τσιοτσιόπουλος με φωνή βροντερή που ανοίγει βαθιά ρήγματα στο χώμα, ακούει στο όνομα Πλακούντας. Ο Πάνος Παπαδόπουλος με μέικαπ σμιχτοφρύδη, έντονα δερματικά ερεθισμένα και δόντια χαλασμένα, είναι τώρα ο Περιστέρης (θα μπορούσε κι ως άλλος Χαρκόνεν να ζει στο Ντιούν το αληθινό, τη σπουδαιότερη φλίκα του ‘84).

Ο Βασίλης Καμίτσης είναι γλυκός, ο πιο ζαχαρωτός ηθοποιός που συνάντησα ποτέ. Ζυγίζει λιγότερο από σαρανταπέντε κιλά, φοράει για πάρτη μας τώρα τόνους προσθετικά, είναι ο Καλικάντζαρος που κάποτε ονειρεύτηκε, το δικό μας το Πονηρό, ένα τσογλάνι από την Κάτω Μεριά. Ζύγωσε τώρα, απ’ τη μεριά του Τέρατος δικέ μου.

 

Τρίτη 4 Απριλίου 2017

Δωδεκαήμερο σε κάποιο νησί του αιγαίου, τώρα ή κάποτε - το χειμώνα του ‘84 - ή στα όποια μέλλοντα μας, ένας φτωχοδιάβολος καλικάντζαρος ονειρεύτηκε πως μπορούσε με τους κατοίκους του νησιού να ανακατευτεί και να μη ξεχωρίσει. Αυτοί μέθυσοι, μόνο κτήνη, ευκαιρία βρήκαν πάνω στον ξένο να ξεδώσουν. Δε φτάνει να τον πετάξεις πίσω στην τρύπα απ’ όπου ξεμύτισε τον Τζάρο, κρασί μπορείς να πιείς άμα τον μουσκέψεις, αφού μια ζωή στις φλέβες του γάργαρο και κόκκινο κυλάει.

Το γύρισμα έχει πάρει φωτιά, του Καραμάντζιο ο κώλος έχει πάρει φωτιά. Δεν ξέρω αν του αρέσει που τον φωνάζω έτσι, ίσως νομίζει πως τον χλευάζω. Μα φυσικά αυτό δεν είναι αλήθεια. Ντοπ ντοπ ο διευθυντής φωτογραφίας. Μα κοίτα τώρα πόσο δεν του ταιριάζει να τον φωνάζεις διευθυντή… Ο Καραμάνης τρίτη φορά σαν τον Πετράκο στη Γεσθημανή θα με αμφισβητήσει. Είναι όμως για καλό, γιατί οι φωτιές που ανάβει γύρω μας, είναι οι καλές φωτιές. Κωλοφωτιές στην άγρια νύχτα μας οδηγούν σε κάποιο τέρμα.

Δώδεκα ώρες μετά, το γύρισμα του πρώτου χώρου τελειώνει.

Η Άλκηστη Μάμαλη μιλάει στις προβιές σαν να είναι ζούδια ζωντανά. Παρακαλά το αίμα κρασί να γίνει, γεμίζει το φορτηγό με φορεσιές και κόκαλα, κρόταλα και όλα του κόσμου τα κουδούνια που μας κουβάλησε μόνη από το μακρινό βορρά. Ντύνει τους ανθρώπους με ζώα αληθινά και παρακαλά για άλλη μια φορά ετούτη η τριχιά ν’ αντέξει, να μας ανεβάσει από τα σκοτεινά.

Την επομένη θα μεταφερθούμε στα πλημμυρισμένα λατομεία στο Μαλλί, στην άλλη πλευρά, την άγρια πλευρά του νησιού. Εκεί ο Εξορκισμός του τέρατος, η Τρύπα που οδηγεί στη Κάτω Μεριά, το αίμα του Τζάρου που παγώνει τη Γκλάβα. Εκεί ακόμα σιγοκαίει η Γαλάζια Φωτιά.

Στο καφενείο το μποξ παίζει 45αρες Καζαντζίδη. Ο Πανάγας γίνεται πάλι Βαγγέλης και ο Πλακούντας Αντώνης.

Έχουν ιδρώσει τις προβιές τους, το απόγευμα θα αποτελειώσουν και τις φωνές τους παρέα με τον Ζιγκουάλα. Τη Τετάρτη θα ψελλίζουν σαν καστράτο υψίσυχνα και θα το ρίξουν στο αφέψημα μπας και βγει καμιά ατάκα. Έχουν μούρες ταιριαστές, αρχίζουν και κάνουν και παρέα τα τσογλάνια

Αργά το βράδυ ήρθε και η Ρηνιώ στο νησί. 

 

---- 

Το Φλεβάρη του 2017 η Αμερικάνικη Drafthouse Films και η Νεοζηλανδική Timpson Films ανέθεσαν σε οκτώ σκηνοθέτες από όλο τον κόσμο τη δημιουργία μιας μεγάλου μήκους ανθολογίας τρόμου πάνω στα σκοτεινά φολκλόρ της κάθε χώρας. Σκηνοθέτες οι Αυστριακοί Veronica Franz & Severin Fiala (Goodnight Mommy), ο τούρκος Can Evrenol (Baskin), η Πολωνή Agnieszka Smoczynska (The Lure), ο Αμερικάνος Calvin Reeder (The Rambler),ο Έλληνας Γιάννης Βεσλεμές (Νορβηγία),ο Ινδός Αshim Ahluwalia (Miss Lovely), η Γερμανίδα Katrin Gebbe (Nothing Bad Can Happen) και ο Βρετανός(με έδρα την Ουγγαρία) Peter Strickland (Berberian Sound Studio). Όλοι γνωστοί για την αγάπη τους στο σινεμά είδους και τις πιο εξεζητημένες φόρμες παρέδωσαν ιστορίες / υβρίδια της πλούσιας προφορικής παράδοσης και των δοξασιών των χωρών τους, οκτώ κινηματογραφικά κεφάλαια πάνω στη φύση, τη μορφολογία και τις μεταμορφώσεις του κακού.

 

Το ελληνικό παράρτημα του Εγχειρίδιου (Τι συνέβη στον Πανάγα τον Παγάνα;) γυρίστηκε (σε εκτέλεση της Faliro House) τον Απρίλη του 2017 στη Τήνο. Το μοντάζ και τα ειδικά εφέ ολοκληρώθηκαν τον Νοέμβρη της ίδιας χρονιάς. Το Μάρτιο του 2018 η ανθολογία έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο φεστιβάλ South by Southwest, στο Ώστιν του Τέξας. Ένα χρόνο μετά προβλήθηκε σε διανομή της ΝΕΟΝ /Super Ltd στις αμερικάνικες αίθουσες και σε VOD από την Universal. Η ταινία θα κυκλοφορήσει στις αθηναϊκές αίθουσες στις 19 Δεκεμβρίου από την Weird Wave.

 

Cinematek T. 8