H Cinematek συνάντησε στη Θεσσαλονίκη τον Πέτρο Κολοτούρο ο οποίος μας μίλησε για το ιδιαίτερο από πολλές απόψεις «Παράλληλοι Αυτοσχεδιασμοί» (“Improvisation in Paraller Μode”) που προβάλλεται online (online platform) όλο το δεκαήμερο του 24ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
Της Ασπασίας Λυκουργιώτη
Ταξιδεύοντας σε διαφορετικά μέρη στην Ελλάδα (πλην της Μακεδονίας που δεν του επέτρεψε η πανδημία) ο Π.Κ. διάλεξε μουσικούς που «συμπαθεί» και τους έβαλε να αυτοσχεδιάσουν. Χωρίς καθόλου να αρνηθεί την υποκειμενική παρουσία του ως δημιουργού, κατά την καταγραφή αυτού του ηχητικού ταξιδιού, έκανε ο ίδιος συνθέσεις κομματιών συνδυάζοντας τα διαφορετικά ηχητικά υλικά που μάζεψε, αλλά και φυσικούς ήχους, πετυχαίνοντας ένα αποτέλεσμα, που κάνει αδύνατο στο θεατή να πιστέψει πως σχεδόν όλοι οι μουσικοί αυτοσχεδιάζουν χωρίς να ακούν ο ένας τον άλλον.
Αν και το ντοκιμαντέρ κινείται πιο ελεύθερα και δεν ακολουθεί μια απόλυτη γεωγραφική διαδρομή (είναι περισσότερο η βιωματική πρόσληψη ενός ταξιδιού), η επιλογή των μουσικών καθορίζεται και από τη γεωγραφία∙ καθώς γίνεται σε συνάρτηση με τα μουσικά όργανα και τη μουσική παράδοση που φέρουν τα διαφορετικά μέρη που επισκέπτεται ο σκηνοθέτης, και εκφράζουν, άρα, τα διαφορετικά τοπία. Ακούμε για παράδειγμα, τον Αλέξανδρο Ριζόπουλο να παίζει νταούλι σε ένα ηπειρώτικο βουκολικό περιβάλλον, τον Ross Daily να παίζει όταν τα γυρίσματα είναι στην Κρήτη, τον Ευγένιο Βούλγαρη Γιαϊλί Ταμπούρ σε πιο οθωμανικές αναφορές της εικόνας ή τη Σαββίνα Γιαννάτου να κάνει «μαγικούς» λαρυγγισμούς στα μυθικά δάση του Πηλίου.
Εντελώς ανατρεπτικά, πειραματικά και πρωτότυπα γι’ αυτό που έχουμε συνηθίσει μέχρι τώρα η μουσική δεν γίνεται η επένδυση της εικόνας αλλά ούτε και το αντίθετο όπως συμβαίνει σε ένα «κλασσικό» μουσικό βιντεοκλίπ. Δεν μπαίνει δηλαδή η εικόνα στο φόντο της μουσικής σύνθεσης αλλά αποτελεί πειραματικά οργανικό μέρος αυτής αφού πολύ συχνά «παράγει» και η ίδια ήχο που συμμετέχει ενεργά στο μουσικό αποτέλεσμα (όπως για παράδειγμα, συμβαίνει υπέροχα με το ρυθμικό τρίψιμο του μανικιού μιας λύρας ή τα βήματα στο αλάτι κλπ.).
Κλείνοντας, θα μπορούσαμε να πούμε, ότι η όλη προσπάθεια αποβλέπει και σε μια προσομοίωση ενός πολυαισθητιριακού βιώματος, αφού οι εικόνες, εστιάζοντας συχνά σε λεπτομέρειες, μεταφέρουν στο θεατή όχι μόνο τον ήχο αλλά και την υφή των υλικών και τη μυρωδιά των πραγμάτων. Το παράξενο δημιουργικό αυτό ντοκιμαντέρ μοιάζει να πετυχαίνει μια οπτικοποίηση του ήχου αλλά και μια ερμηνεία των ψυχαναλυτικών ονειρικών τοπίων μέσα από τη μουσική που θα συγκινούσε πιθανόν αν ζούσαν τους γάλλους σουρεαλιστές. ⊡
24ο ΦΝΘ
«Παράλληλοι Αυτοσχεδιασμοί», του Πέτρου Κολοτούρου
Μουσική:Ευγένιος Βούλγαρης, Σαβίνα Γιαννάτου, Αλέξανδρος Ριζόπουλος, Γιώργος Γαρόζης, Στέλιος Πετράκης, Αλεξία Κατσανεβάκη, Δημήτρης Σιδερής, Αντώνης Ανισέγγος, Μαργαρίτα Ερμίδου, Σωκράτης Βότσκος, Χάρης Π, Ross Daly, Κέλυ Θωμά, Γιώργος Παπαϊωάννου, Γιάννης Ζαννής.