Πρόκειται να έρθει το νέο είδος των ανθρώπων,
ένα άλλο είδος ξαφνικό. Μια νέα ράτσα κι
απόλυτοι θα έχουν μια αφάνταστη τελειότητα.
Οι παληοί άνθρωποι και αυτός ο τρομαγμένος
λαός πρέπει να εξαφανιστούν
Γιώργος Χειμωνάς, «Ο γιατρός Ινεότης», 1971
2071
(από τα ημερολόγια
της γιώτα τελεία ωμέγα)
ΕΝΤΟΝΑ ΚΑΙΡΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ
ΟΔΗΓΕΙΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ
Έβρεχε…
και έτρεχα ξυπόλητη
πάνω από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα.
Έπρεπε να προλάβω κάποιον στην πλατεία.
Είχε μια συγκέντρωση ενάντια στον διακτινισμό.
Θα διακτινιστούμε είπαν σ’ έναν άλλο πλανήτη, πιο ευνοϊκών συνθηκών.
Δεν θα τους αφήσω λέω,
υπόσχομαι να διαφύγω,
να βρω τρόπο να διαφύγω…
Με λένε γιώτα τελεία ωμέγα,
το όνομά μου αποτελείται από δύο γράμματα όπως επιβάλλει ο κανονισμός,
αλλά καταφέρνει να διαφύγει της ανωνυμίας:
Ιώωω
Σαν κραυγή ακούγεται όταν με φωνάζεις.
Στην πλατεία δεν έβλεπα τίποτα και ανέπνεα με δυσκολία.
Προφανώς είχαν κόψει την παροχή οξυγόνου στην περιοχή
για να σπάσουν τον κόσμο
και είχαν χτυπήσει και με λέιζερ.
Όταν έφτασα κοντά, είδα δυο-τρεις λιπόθυμους.
Οι επιπτώσεις στο νευρικό σύστημα μπορεί να είναι και μόνιμες,
χρειάζεται να μείνεις ώρες πάνω σε έναν καλά πολωμένο μαγνήτη.
Το κάναμε μερικά βράδια προληπτικά όταν φοβόμασταν φασαρίες,
αλλά και πάλι δεν αντέχαμε πολύ.
Είχα αρχίσει να εμφανίζω ένα είδος στρες τον τελευταίο καιρό που δεν είχα.
Την επόμενη μέρα πήγα από το νοσοκομείο που λειτουργούσε αυτοσχέδια σε ένα προνιτρονιακό
τυπογραφείο και βρήκα αρκετούς. Οι μεγάλοι πάγκοι του τυπογραφείου είχαν γίνει κρεβάτια,
ενώ όλα τα μεταλλικά αντικείμενα είχαν μετατραπεί σε μαγνήτες. Πολλοί από μας ξαπλώναμε
πάνω σε φορτισμένα γράμματα και λέξεις.
Η Ρ.Η. έβαλε το δάχτυλό μου στο ανάγλυφο χέρι της.
«Κοίτα» μου λέει, «με λένε μαργαρίτα».
Το απόγευμα πήγαμε στο σπίτι της
που είχε φαγητό.
Στον δρόμο δεν κυκλοφορούσε κανείς.
Φοβόμουνα.
Έφαγα ένα μικρό κίτρινο και ένα μεσαίο πράσινο χάπι.
Μπορεί να κράταγα και δύο μέρες.
Με αυτά και τα άλλα, είχαμε εγκαταλείψει τον αγώνα τροφικής επαναπροσαρμογής.
Δεν μπορείς να τα κάνεις όλα μαζί.
Ήταν πανδύσκολο να βρεις ακόμα και ένα μήλο σε αυτές τις συνθήκες.
Μας είχαν κόψει και τους πόντους και αγοράζαμε με πίστωση.
Δεν ήμασταν για να μας συλλαμβάνουν τώρα για το φαγητό.
Οι γιατροί δεν ήταν καθόλου συνεργάσιμοι,
το παραμικρό σήμαινε αναφορά…
ΟΔΗΓΕΙΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ
ΤΗΡΕΙΤΕ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΑΧΥΤΗΤΑΣ
και τρεις ώρες προσωπικό σεμινάριο για τα καινούρια χάπια.
Σε λίγο είχαν μαζευτεί στης Ρ.Η. κι άλλοι εξαντλημένοι.
Σε είχα φέρει με τη σκέψη μου
καθόσουν ανάμεσά μας και δεν έτρωγες τίποτα.
Ήθελα να σε βοηθήσω, να σε αφήσω να φύγεις,
αλλά δεν μπορούσα.
Η σκέψη σου ήταν ένα χαλί πάνω στο οποίο πατούσαν οι υπόλοιπες σκέψεις.
Στη δουλειά, οι συζητήσεις γυρίζανε όλες γύρω από τον διακτινισμό.
Τα περιθώρια είχαν πράγματι στενέψει πολύ,
μας είχαν καλέσει όλους για να εγχειριστούμε ήδη μία φορά -
ήταν απαραίτητο για να διακτινιστείς
και δεν είχαμε βρει τι θα κάνουμε ακόμα
ή έτσι λέγαμε...
Την Πρωτοχρονιά βάλαμε ταινία nine D.
Ήταν μαγεία.
Ζήσαμε πραγματικά σε μια άλλη εποχή.
Γιατί να μην μπορούμε να ζούμε έτσι;
//18
