Μόνο διάσπαρτα ίχνη μπορούσε να ψηλαφήσει κανείς, χωρίς συνοχή, καθαρή μορφή ή, τέλος πάντων, χωρίς κάποια απτή απόδειξη περί της ύπαρξης μιας νέας κινηματογραφικής κίνησης. Το Φεστιβάλ Καννών έκανε αυτή την κίνηση ορατή, τόσο με τις επιλογές στα προγράμματά του όσο και με την κορυφαία βράβευση του Χρυσού Φοίνικα στο «Parasite», του Μπονγκ Τζουν-Χο. Μια ταινία «είδους» (genre), που ξεφεύγει των οικείων κατηγοριοποιήσεων ή, καλύτερα, που τις προσπερνά. Μια ταινία φεστιβαλικής κοπής και πολλαπλών αναγνώσεων, πάνω σε έδαφος παραδοσιακά χολιγουντιανό. Οι δημιουργοί του φεστιβαλικού κυκλώματος ανακατεύουν τα σχήματα που τις τελευταίες δεκαετίες χώριζαν την κινηματογραφία στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, επινοώντας μια βάση συζήτησης ικανή να φέρει κοντά το action με το arthouse ή τη φαντασία με τον ρεαλισμό, με αξιοπερίεργα υβριδικά αποτελέσματα και έναν αέρα νέου σινεμά. Στη μέση ενός ανηλεούς πολέμου κυριαρχίας πάνω στο φαντασιακό του παγκόσμιου κοινού έχει ήδη σχηματιστεί το επόμενο ερώτημα: αποτελεί η κίνηση αυτή προπομπό εισβολής της Ευρώπης στο αμερικανικό σινεμά ή, αντίθετα, ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση για την τελευταία πνοή του Ευρωπαίου auteur;
