Ακατοίκητο fakeness | editorial 17

Μια ανάγνωση περί fakeness θα έβαζε στο κέντρο της τον χαρακτήρα του ακατοίκητου συμβάντος - ενός συμβάντος, δηλαδή, χωρίς αληθινούς κατοίκους, μια κατάσταση χωρίς τη συμμετοχή ανθρώπων, χωρίς αληθινή ζωή. Fake είναι τα νεκρά συμβάντα. Fake είναι η ζωή σε ένα εμπορικό κέντρο. Fake είναι μια πόλη για τουρίστες. Fake είναι η κανονικότητα. Fake είναι η ζωή στο σαλόνι.

Το ελληνικό σινεμά και πάλι ανταποκρίνεται και φανερώνει τις κρυφές εκγυμνάσεις του καιρού, αυτές που θα έρθουν σαν μεταμορφώσεις του πραγματικού. Εκεί βρίσκουν έκφραση όσα δεν βρίσκουν λέξεις ή χώρο να σταθούν. Μας καλούν να κατοικήσουμε και πάλι τις ζωές μας. Να τις κατοικήσουμε μαγικά, πολιτικά, υπαρξιακά. Η «Αγία Έμυ», μια μάγισσα από το περιθώριο, μεταμορφώνει τον κόσμο γύρω της - με τη σκηνοθέτρια Αρασέλη Λαιμού να μας καλεί να ανοίξουμε τα μάτια μας και να δούμε τους ανθρώπους δίπλα μας, εκεί που βρίσκεται η δύναμή μας. Ο Δημήτρης Κανελλόπουλος καλεί σε αλληλεγγύη απέναντι σε χρέη και συμβάσεις που μας κρατούν καθηλωμένους και φοβισμένους. Ο Γιώργος Γούσης μας μεταφέρει σε ένα μαγνητικό πεδίο, όπου δυο άνθρωποι δεν μπορούν να ξεκολλήσουν ο ένας από τον άλλο στο κέντρο μιας συμπαντικής μοναξιάς. Και ταυτόχρονα, αυτό το καλοκαίρι -με πρωτοβουλία Σινεματέκ-, το φαινόμενο Νικολαΐδη επιδρά και πάλι στις νύχτες μας με την ελευθεριακή του συνείδηση να ξύνει τις επιφάνειές μας. Ένα άγιο πνεύμα και τρεις διαφυγές από το fakeness του infotainment - αυτό που μας σπρώχνει ολοένα και πιο έξω από τις ζωές μας, αφήνοντάς τες ακατοίκητες.

Όπως και το σινεμά. Όλο αυτό το διάστημα, που έλειψε το σινεμά από τη ζωή μας, οι νύχτες μας γέμισαν με καθημερινά φτηνά θρίλερ της τηλεόρασης και ατελείωτο κάψιμο. Το σινεμά, σαν συμβολικό πεδίο μάχης, δέθηκε με υγειονομικά πρωτόκολλα, προβλήθηκε ως μέρος επικίνδυνο που κανείς μπορεί μόνο να πεθάνει. Η κινηματογραφική ύλη εξαφανίστηκε από το σύνολο της ειδησεογραφίας, ματαιώνοντας το σινεμά ως πολιτιστικό γεγονός, υποβαθμίζοντάς το σε ακόμα μια μονάδα περιεχομένου. Είναι αυτό το σκηνικό της βελούδινης εξόντωσης του σινεμά ως γεγονός πολιτισμού, ως συμβάν με κατοίκους, που πρέπει να αντιπαρέλθουμε. Πρέπει να σταθούμε στα σινεμά το χειμώνα που έρχεται, να κατοικήσουμε ξανά το σινεμά μαζί. 

~Μπάμπης Κονταράκης

Αθήνα, Ιούνιος 2022