Ο έλεγχος της εικόνας και των αφηγήσεών της ορίζει σε μεγάλο βαθμό το κοινό φαντασιακό και, έτσι, τον ρυθμό μιας χώρας. Οι ταινίες της Finos Films αποτέλεσαν για χρόνια τη μόνη επιλογή του συλλογικού μας φαντασιακού. Το παρελθόν της χώρας, μαζί με τις ιστορίες της, έμοιαζε μονοδιάστατο και μασίφ. Η ιδιότυπη κινηματογραφική λέσχη της «Χαμένης Λεωφόρου του Ελληνικού Σινεμά», για τέταρτη χρονιά, ανασύστησε ένα άλλο, δυνατό παρελθόν. Η αθέατη όψη της ελληνικής κινηματογραφίας πρόσθεσε στην εικόνα της χώρας και στις καταβολές της πολλά. Είναι κρίμα όλος αυτός ο πολιτιστικός πλούτος να μην μπορεί να γίνει, επιτέλους, διαθέσιμος σε όλους, μέσα από μια απόφαση ψηφιοποίησης της ελληνικής κινηματογραφικής δημιουργίας, της κοινής, δηλαδή, πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Μπ.Κ.