Του Χρήστου Πολίτη
Με νέες συνθήκες ξεκίνησε και τελείωσε επιτυχημένα το φετινό φεστιβάλ μικρού μήκους ταινιών της Δράμας, στους γνωστούς φυσικούς του χώρους και σε μια προσεγμένη και καθ’ όλα λειτουργική online πλατφόρμα, δίνοντας τα βραβεία της, με τον Χρυσό Διόνυσο να απονέμεται δικαιωματικά στη έξοχα νοσταλγική Bella, της Θέλγειας Πετράκη.
Ωστόσο, ο Χρήστος είδε και επιλέγει δέκα από τις πολλές ενδιαφέρουσες φετινές επιλογές του εθνικού διαγωνιστικού τμήματος, συμπεριλαμβανομένων και των βραβευθέντων, χωρίς αξιολογική σειρά.
1. Πρώτος Έρωτας, του Χάρη Ραφτόγιαννη
Ένας άνδρας, ένας σκύλος, μια γυναίκα, ακόμα ένας σκύλος, κι ένας ίσως έρωτας στη μέση. Ο Ραφτόγιαννης φτιάχνει με απλά υλικά, εκείνο που παραμένει απλό, μα καμουφλάρεται ως κάτι πολύ πολυπλοκότερο, όπως είναι ο έρωτας. Και έχει τα πάνω του και τα κάτω του, αλλά παραμένει τρυφερό. Όπως και ο “Πρώτος Έρωτας”. Γκαζωμένος, αλλά με απόλυτο έλεγχο των συναισθημάτων του.
2. Ανθολόγιο μιας Πεταλούδας, Κωστής Χαραμουντάνης
Ο Κωστής Χαραμουντάνης είναι μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση, στην εκεί έξω ελληνική κινηματογραφική κοινότητα του τώρα. Στην αρχή ηθοποιός, εδώ και κάποια χρόνια αυτοδίδακτος σκηνοθέτης ενός σύμπαντος τόσο πρωτότυπου, όσο και οι ήρωές του. Από το Μάτι και το Φρύδι μέχρι τον περσινό Σκύλο του Χαμομήλι, πέρασαν τόσες βινιέτες που φαινομενικά δεν βγάζουν νόημα, μα στο τέλος μένουν μέσα σου τόσο κατανοητά, που σε κάνει να απορείς για ένα ατόφιο ταλέντο. Στο Ανθολόγιο μιας Πεταλούδας, ενα κολλάζ εικόνων, συναισθημάτων, λέξεων και προσώπων φτιάχνουν ένα εκρηκτικό σκηνικό που χωράει το αταξινόμητο του έρωτα και της αλλαγής. (η ταινία κέρδισε το βραβείο σχεδιασμού Ήχου)
3. Μελατονίνη, Νίκος Πάστρας
Ένα αγόρι κι ένα κορίτσι. Ένα κορίτσι κι ένα αγόρι. Και στη μέσα φώτα που αναβοσβήνουν και εκκωφαντική ηλεκτρονική μουσική. Κι ύστερα η ησυχία ενός δωματίου, μια αγκαλιά και η πόλη που κοιμάται. Γυρισμένο στο περσινό ADD, και με τη φόρα ενός ποπ έρωτα, ο Πάστρας βρίσκει τη χρυσή τομή και την ανέλπιστη ισορροπία ανάμεσα στην επιθυμία και στην ευκολία της “πράξης του μαζί”. Γιατί έτσι δεν θα έπρεπε να είναι ο έρωτας;
(η ταινία κέρδισε το βραβείο μουσικής για τον Γιάννη Βεσλεμέ)
4. Βούτα, Δημήτρης Ζάχος
Ο Χρήστος που μοιάζει στριμωγμένος σε μια κανονική οικογενειακή ζωή και η ανάγκη του για ελευθερία, όπως τα περιστέρια που αγαπάει τον κάνουν να φαντάζεται μια άλλη ζωή. Η ορμή του Δημήτρη Ζάχου και η εξαιρετική ερμηνεία του Δημήτρη Χαλίλογλου κάνουν τη Βούτα, μια όαση συναισθημάτων και ένα γνήσιο διαπιστευτήριο για το μέλλον.
(η ταινία κέρδισε το Ειδικό βραβείο της επιτροπής, των σκηνικών για την Δανάη Ελευσινιώτη και το βραβείο σεναρίου για τον Γιώργο Τελτζίδη)
5. Pashka, Ολτιόν Λίπε
Ένα ταξίδι από την Ελλάδα στην Αλβανία, ένας πατέρας κι ένας γιος, μια σχέση που γκρεμίζεται και σηκώνεται, ένας Κώστας Νικούλι εξαιρετικός, ένας Καραφίλ Σένα αξιοσημείωτος, μια ταινία διαμάντι για εκείνα τα ταξίδια που κάνουν μέσα μας χιλιόμετρα μέχρι να φτάσουν στο στόμα και να γίνουν λόγια.
(η ταινία κέρδισε εύφημο μνεία)
6. Bella, Θέλγεια Πετράκη
Είναι 1986, η Αθήνα σε σέπια βράζει. Ένα ζευγάρι μένει χώρια. Εκείνη στην Ελλάδα, εκείνος στη Μόσχα, ένα Τσέρνομπιλ που είναι εκεί, ένας Λάκης Λαζόπουλος στην τηλεόραση. Τα μεταξύ τους γράμματα γίνονται η Bella, η Έλενα Τοπαλίδου και ο Νίκος Κουρής, πρωταγωνιστές ενός υπέροχα σκηνοθετημένου ημερολογίου από την Θέλγεια Πετράκη, που παραμένει μια εξαιρετικά δυνατή και καλαίσθητη φωνή στο ελληνικό σινεμά εκεί έξω.
(η ταινία κέρδισε τον Χρυσό Διόνυσο καλύτερης ταινίας, γυναικείας ερμηνείας για την Έλενα Τοπαλίδου, κοστουμιών για τη Βασιλεία Ροάνα, φωτογραφίας για τον Μανού Τιλίνσκι και μακιγιάζ για την Ιωάννα Λυγίζου)
7. Ηρώ, Αλέξης Κουκιάς Παντελής
Ένα μικρό κορίτσι που έχει έναν αγαπημένο υπερήρωα, κρυμμένο σε ένα βιντεοπαιχνίδι, μια μητέρα και μια γιαγιά στο κατόπι, και κάπως έτσι ξεκινάει ένα ταξίδι προς το παραμύθι, εκεί που η φαντασία συναντά την πραγματικότητα. Όσο κι αν τρέχει για να προλάβει στις στροφές, την πλοκή και τις ανατροπές, η ταινία μοιάζει να έχει βγει από τα όνειρα και τη φαντασία μικρών παιδιών, που είναι όσο σουρεαλιστική είναι η πραγματικότητα. Τόσο, όσο.
8. Απόδραση από τον Εύθραυστο Πλανήτη, Θανάσης Τσιμπίνης
Μια πανδημία που βάφει ροζ την Αθήνα, έναν εύθραυστο πλανήτη που καλύπτεται από ένα δηλητηριώδες νέφος, που αναγκάζει τους κατοίκους του να μένουν κλεισμένοι στα σπίτια τους. Μόνο που δυο αγόρια θα καταφέρουν να γνωρίσουν την επιθυμία του έρωτα, μέσα σε ένα δισκάδικο γεμάτο ποπ αναφορές ενός προηγούμενου κόσμου που μοιάζει να μην τους χωράει. Όσο ποπ πρέπει, όσο ερωτικό χρειάζεται, όσο πανέμορφο του αξίζει, το τρίτο μικρού φιλμ του Θανάση Τσιμπίνη είναι όσο επαναστατικό του πρέπει, σε μια εποχή που ψάχνει τους ήρωές του.
(η ταινία κέρδισε το βραβείο μοντάζ για τη Σμάρω Παπαευαγγέλου)
9. Άγρια Δύση, Δέσποινα Κούρτη
Ένας σαν καουμπόις άνδρας, σε ένα σύμπαν ακριβώς σαν γουέστερν παλιάς εποχής. Και στη μέση, η άνοια που έρχεται να μπερδέψει αυτό το σύμπαν με κάτι που του μοιάζει επικίνδυνα. Η Δέσποινα Κούρτη χτίζει έναν κόσμο ήρεμο, μα εκκωφαντικά υπέροχο, με έναν Γιώργο Κέντρο και μια Γιούλα Μπούνταλη, χάρμα οφθαλμών.
10. Βουτιά, Θύμιος Μπακατάκης
Διευθυντής φωτογραφίας στις ταινίες του Γιώργου Λάνθιμου και σε διεθνείς παραγωγές, ο Θύμιος Μπακατάκης βουτάει με τον μικρό του ήρωα σε μια αφιλόξενη θάλασσα, την φωτογραφίζει υπέροχα και με ένα στοιχειώδες σενάριο, κάνει την ιστορία του να μοιάζει επιτακτική για το σήμερα του τότε και του τώρα.
⊡