Σκηνοθεσία: Παρκ Τσαν-Γουκ
Σύνοψη: Ένας ντετέκτιβ που ερευνά τον θάνατο ενός άνδρα γνωρίζει τη γυναίκα του θύματος κατά τη διάρκεια των επίμονων ερευνών του. Σύντομα θα βρεθεί αντιμέτωπος με τις υποψίες του, αλλά και με την ερωτική του επιθυμία για εκείνη.
Της Κατερίνας Αγυιώτη
Δεν φταίνε οι παρακολουθήσεις που δεν κοιμάμαι. Κάνω παρακολουθήσεις επειδή δεν μπορώ να κοιμηθώ.
Ο έρωτάς μου για σένα αναδύθηκε ως επιφαινόμενο μιας άλλης, βασικής έλλειψης. Βλέπεις; Σε ερωτεύτηκα, κι ακόμη δε μπορώ να κοιμηθώ. ‘Έρωτας’, στη δική μου περίπτωση, είναι η ανάγκη μου να είμαι με κάποιον που όπως κι εγώ δε μπορεί να αγαπήσει.
Τη στιγμή που είπες ότι μ’ αγαπάς, η αγάπη σου τελείωσε. Και τη στιγμή που η αγάπη σου τελείωσε, άρχισε η δικιά μου
Πρέπει να είμαστε μαζί, αδιάφορο αν ως θύτες ή ως θύματα ο ένας του άλλου. Αυτοί οι ρόλοι είναι ρευστοί και μπορούν να εναλλάσσονται: Είμαστε στο πίσω κάθισμα του περιπολικού, δεμένοι μεταξύ μας με χειροπέδες. Αυτή η σκηνή δεν είναι ένα μικρό στιγμιότυπο της ιστορίας, το οποίο απομονώνει κανείς, για να αποδείξει τη θέση του. Είναι η εποχή των παγετώνων μας, που κρατάει εκατομμύρια χρόνια.
Ο άντρας αυτός με είδε με μύρισε και με άκουσε.
Ως κοριτσάκι δαρμένο, με σπασμένα δόντια και κόκαλα, και με μόνιμες αναπηρίες, ονειρεύτηκες ότι ήσουν πιλότος αεροσκαφών. Στο όνειρό σου, με τα μάγουλά σου να αστράφτουν χωρίς μώλωπες , και με το κορμί σου ροδαλό, να σφύζει από ζωή, σκίζεις τους αιθέρες. Το όνειρο είναι τόσο έντονο, η επιθυμία τόσο μεγάλη, που η μορφή του υγιούς κοριτσιού διαυγάζει το ταλαιπωρημένο σαρκίο του κοριτσιού που το ονειρεύεται. Μην έχεις αυταπάτες: Ο άντρας σου παντρεύτηκε το κορίτσι των ονείρων σου. Κι είναι φυσικό να τον μισείς, αφού αγαπάει μια άλλη.
Μια έρευνα έδειξε ότι το σεξ είναι καλό για την νοητική ικανότητα. Πρέπει να το κάνουμε κάθε βδομάδα ακόμη κι αν μισούμε ο ένας τον άλλον.
Η γυναίκα μου παλεύει να σώσει το γάμο της, όχι εμένα. Πώς εξάλλου να με σώσει, αφού δεν ξέρει ποιος είμαι; Ας το ξεκαθαρίσουμε, όταν σώζεις έναν άγνωστο που πέφτει στις γραμμές του τρένου, δε σώζεις βέβαια εκείνον, αλλά την ανθρώπινη ζωή. Η γυναίκα μου με παντρεύτηκε επειδή ήμουν τόσο απών, που θα γινόμουν οποιοσδήποτε. Όσο η έλξη μου για σένα μου δίνει κάποια υπόσταση, όσο γίνομαι, δηλαδή, όλο και πιο συγκεκριμένος, τόσο εκείνη πανικοβάλλεται. Ο γάμος της μαζί μου απειλείται από την παρουσία μου.
Τί έγινε ο όμορφος άντρας σου;
Νομίζουν ότι αφέθηκα στη λύπη. Δεν είναι έτσι. Η ομορφιά είναι η απουσία σκοπού ζωής, μια υπαρξιακή ραστώνη. Είναι ζωή μέσα στο θερμοκήπιο. Μαζί σου επιτέλους κουράζομαι. Ο ανοιχτός αέρας με μαραίνει. Γερνώ: Ξοδεύω το σώμα μου στην επιθυμία.
- Γιατί το κάνουμε αυτό;
- Είναι η διαδρομή που έκανε ο νεκρός.
Κι οι δυο μας ακολουθήσαμε τον για μας νεκρό. Δεν φύγαμε να τον αφήσουμε πίσω. Πήγαμε καταπάνω του. Είμαστε, καθένας με τον τρόπο του, επαγγελματίες του μίσους. Κι είμαστε επίσης δειλοί, γιατί δεν παίρνουμε την ευθύνη αυτού του συναισθήματος - παρουσιαζόμαστε στον εαυτό μας ως όργανα δικαιοσύνης. Αλλά έχω μια αίσθηση ότι στο τέλος θ’ αποκαταστήσουν την αλήθεια δυνάμεις που θα κυριαρχήσουν της συνείδησής μας: η κούραση, η σωματική θλίψη, η παλίρροια.
Μια νεαρή κινέζα πέθανε στο βουνό. Λυπάμαι τον άντρα της.
Ίσως και να ‘ναι αλήθεια ότι σκοτώνοντάς τον, σκότωσες το βλέμμα του πάνω σου. Γι’ αυτό το να σκοτώνεις είναι διαφορετικό από το να εγκαταλείπεις: Όσο είναι κανείς ζωντανός, ανεξάρτητα από το πόσο μακριά με όρους φυσικής απόστασης, θα διατηρεί το δικαίωμα της ονοματοδοσίας.
Δώδεκα τσέπες στο μπουφάν, έξι στο παντελόνι
Εκ πρώτης όψεως φοράω κοινά ρούχα, αλλά αν με γνωρίσεις καλά θα καταλάβεις ότι έχω αυτές τις εσωτερικές τσέπες (ειδική παραγγελία), που με βοηθούν να νιώθω προετοιμασμένος για πολλά ενδεχόμενα. Φοβάμαι για τη ζωή μου, όχι για τη σχετικά ανεκτή στιγμή του φυσικού θανάτου, αλλά για το θάνατο εντός της ζωής, δηλαδή το χάος. Μια άλυτη υπόθεση αφήνει το χάος να στροβιλίζεται ανυπόφορα. Σου το είπα και πριν, για να ζήσουμε, πρέπει να μειώσουμε τις πιθανότητες, πρέπει να γίνουμε όλο και πιο συγκεκριμένοι. Μένω άγρυπνος για να μειώσω τις πιθανότητες.
(Δένει τα κορδόνια του μέσα στη θάλασσα, ενώ η παλίρροια έχει καλύψει τα παπούτσια)
Μερικές φορές οφείλεις να συνεχίζεις μετά την απελπισία, όπως φοράνε το κοστούμι στο νεκρό.
Χάθηκε όπως επιθυμούσε. Είναι σωστό το ‘'χάθηκε’;
Επειδή δεν μπορείς άνετα να μιλήσεις τη γλώσσα μου, μου τη μαθαίνεις. Με κάνεις να σκέφτομαι πάνω σε αυτή, όπως, ως επισκέπτης σε μια έκθεση φωτογραφίας θα βρισκόμουν ξαφνικά μπροστά σε μια φωτογραφία που με απεικονίζει. Προσπαθείς να μιλήσεις τη γλώσσα μου πάει να πει βλέπω τρισδιάστατα, επειδή μου δίνεις ένα διαφορετικής θέσης δεύτερο μάτι: Καλυτερεύεις την όρασή μου.
//